Heb je het idee dat een kind aan het onderpresteren is of dat er meer in zit dan er uit komt? Screen dan met deze kaart een kind. Kijk waar zijn of haar sterke kanten zijn en waar de kansen voor ontwikkeling liggen. Alle onderdelen die op de kaart staan, worden in de handleiding toegelicht. Aan het eind van de handleiding staan ook interventies beschreven waarmee je aan de gang kunt gaan. Neem kleine stapjes. Kies 2 doelen uit per keer en laat de kinderen zelf hun vooruitgang op deze te behalen doelen zien. De kaart is gemaakt voor hoogbegaafde of hoog intelligente kinderen maar kan ook voor andere kinderen gebruikt worden.

Preview document (3 van de 21 pagina's)

Handleiding
bij de verschil ende onderdelen van de kaart.

Verschil ende types onderpresteerders

Niet al e hoogbegaafde kinderen zijn hetzelfde. Betts en Neihart (1988) kwamen, na grondige
bestudering van vele duizenden dossiers tot een indeling in zes groepen hoogbegaafden:
Type 1: De succesvol e leerling
Type 2: De uitdagende leerling
Type 3: De onderduikende leerling
Type 4: De drop-out
Type 5: De leerling met leer- en gedragsproblemen
Type 6: De zelfstandige leerling

Withley geeft in het boek ‘Bright Minds, Poor Grades’, een indeling van 6 types onderpresterende
hoogbegaafde leerlingen. Hieronder zijn ze in het kort uitgewerkt.

1. De Uitsteller

2 soorten:
- Goede uitstel er, stelt dingen uit omdat hij prioriteiten goed kan handelen
- Slechte uitsteller, stelt dingen uit tot het laatste moment en heeft dan te weinig tijd.
Ze gedragen zich als slachtoffer van de omstandigheden en zoeken de schuld buiten zichzelf. Ze zijn
vaak aardig en vertonen in de klas geen gedragsproblemen. Dit verbergt de sterke wil tegen al es wat
school van ze eist. Ze confronteren met hun gedrag of onder druk zetten levert al een maar
verslechtering op. Ze hebben geen benul van het feit dat zij zelf het probleem veroorzaken.

Oorzaken:
Vaak zie je dat dit de manier is waarop ouders met moeilijkheden omgaan. De schuld buiten zichzelf
of het kind zoeken, afspraken niet nakomen. Ze geven vaak niet aan wat hun behoeftes of negatieve
emoties zijn. Ze hebben geleerd om onvrede en boosheid indirect te uiten in plaats van openhartig
en door eerlijke communicatie.
Deze kinderen komen met al erlei redenen buiten zichzelf, om zo weg te komen met hun gebrek aan
eigen verantwoordelijkheid. Ouders trappen hier vaak in.

Ze hebben het meeste moeite met een autoritaire volwassene en een niet assertieve volwassene. De
laat hen het zelf uitzoeken zodat ze ervaren wat de consequenties zijn van hun gedrag methode,
werkt niet bij deze kinderen.
2. De Verborgen Perfectionist

Hun werk is vaak slordig en slecht voorbereid. Hun perfectionisme is verborgen in datgene wat zij van
zichzelf verwachten en hun oordeel over wat anderen van hen verwachten.
Twee componenten spelen een rol:
- Je zorgen maken
- Dwangmatigheid
Eerste type: bezorgd
Zij stellen vaak heel veel vragen tot in de kleinste details om precies te weten wat de leerkracht van
ze vraagt.

Tweede type: dwangmatig:
De intenties zijn goed maar komen niet tot actie. Ze zijn erg regel gebonden en rigide. Hun
voorbereiding op het werk laat vaak herhaalde patronen zien (eerst puntenslijpen ed.) De
voorbereidingen zijn vaak uitputtender dan het werk wat ze moeten doen. Ze kunnen vaak niet
genieten van succes en blijven doorgaan omdat ze voelen dat dit van hen verwacht wordt. Ze
vertellen vaak dat de ouders willen dat ze perfect zijn.

Complicaties:
Zij hebben een slecht zelfbeeld en geloven in hun hart dat ze nooit goed genoeg zijn, wat ze ook
proberen. Toch voelen ze zich genoodzaakt, gedwongen door te gaan met proberen. Vaak raken ze
depressief, klagen ze over verveling, vermoeidheid en buitensporige slaap. Naar buiten toe lijken ze
relaxt. Je ziet bij dit type nogal eens examenvrees, testangst. Ze zijn vaak heel moralistisch. Ze
kunnen vaak zichzelf overwinnend gedrag laten zien wat ze moralistisch goed praten.

Oorzaken:
Ze zijn bang dat ze als zwak en afhankelijk worden neergezet. Ze ontkennen dat ze aan zichzelf
twijfelen. Perfectionistische ouders maken veel regels voor hun kinderen en houden geen rekening
met wat de kinderen nodig hebben. Regels volgen is belangrijker dan begrijpen. Gehoorzaamheid
aan de regels is belangrijker dat datgene wat ze nodig hebben op dat moment. Vaak leidt het
woekeren met de regels tot steeds meer moeilijkheden. Er komen steeds meer spanningen en de
communicatie verdwijnt.
Aan de ene kant voelen ze zich intern bewust van wat zou moeten of kunnen en aan de andere kant
is het zo dat, als ze doen wat ze zouden moeten doen, ze eigenlijk niet doen wat ze zelf wil en. Ze zijn
continu is tweestrijd met datgene wat ze zouden moeten doen tegenover datgene wat ze zouden
wil en doen.