Hoofdstuk 6: Onderzoek van de reflexen

Peesreflexen (diepe reflexen)
Huidreflexen (oppervlakkige reflexen)
Technische onderzoeken in de neurologie
Elektrofysiologische onderzoeken
Electromyografie (EMG)
Electro – encefalografie (EEG)
Beeldvormende onderzoeken
Radiologie
Magnetische resonantie (MRI, nucleaire magnetische resonantie-NMR)
Angiografie

Preview samenvatting (3 van de 6 pagina's)

Hoofdstuk 6: onderzoek van de reflexen
Peesreflexen (diepe reflexen)
Goed op te wekken – symmetrisch
 Normaal = normoreflexie
 Verminderd = hyporeflexie
o Vermindering / verdwijning te wijten aan een letsel op de myotatische reflexboog
 Letsel op het afferente deel (zenuw, dorsale zenuwwortel, ruggenmerg)
 Letsel op het efferente deel (voorhoorncel, ventrale spinale zenuwwortel,
motorische zenuw, motorische eindplaat of spiercel).
 Toegenomen = hyperreflexie
o Toename door piramidaal letsel
 Hyperreflexie (bepaalde reflex is toegenomen)
 Diffusie (uitbreiding van de reflex naar andere zones)
 Polykinetische reflex (meerdere antwoorden op 1 stimulus)
 Clonus (onuitputbare, zichzelf herhalende reflextrein)
Huidreflexen (oppervlakkige reflexen)
Abdominale reflexen = met fijn stokje streelt men over de buikhuid, pieren eronder trekken samen.
 Unilaterale afwezigheid = piramidaal, merg- of zenuwletsel.
Voetzoolreflex (Babinskitest) =
 Normaal in flexie
 Extensie van grote teen & waaiervormige spreiding van andere tenen = piramidaal letsel
Cremasterreflex = met stokje over de binnenzijde van de dijen strijken => teelbal van dezelfde kant
opgetrokken.
 Afwezig = piramidaal letsel
Technische onderzoeken in de neurologie
Elektrofysiologische onderzoeken
Electromyografie (EMG)
 Bij onderzoek van aandoeningen van de perifere zenuwen & spieren.
 Deze technieken laten toe klinische diagnose te bevestigen
 Geven soms aanwijzingen over de aard van het ziekteproces.
Concentrische naaldelektrode in de spierbuik.
o Potentiaalverschil tussen de buitenste en binnenste elektrode wordt zo gemeten.
De elektrode registreert elektrische activiteit binnen een radius van 1 tot 2 mm
De spier bestudeerd in rust & minimale en maximale contractie.
Normale spier:
 Rust: geen activiteit.
 Minimale contractie: monofasische of trifasische potentialen
 Volle contracties superpositie van individuele potentialen
Gedenerveerde spieren:
 Spontane fibrillaties (contracties individuele spiervezels)
 Spontane fasciculaties (ME, meestal door aandoening voorhoorncellen)
 Volledige denervatie resulteert in stilte tijdens de registratie
 Partiële denervatie resulteert in een verminderd recruteringsfenomeen tijdens de registratie.
 Chronische denervatie: collateralen gevormd (dit proces vergroot ME, daardoor ook de
geregistreerde potentialen => aanleiding tot reuzepotentialen)
Spieraandoeningen
 Individuele spiervezels vuren minder synchroon (potentialen met abnormaal lage amplitudo
en lange duur)
 Golfvorm is polyfasisch
Electro – encefalografie (EEG)
EEG = registreren van de spontane activiteit van de cortex via elektroden aangebracht op de
schedelhuid.
 Het EEG is een gemiddelde van elektrische potentialen. Zij zijn aanwezig onder de vorm van
golven
 Golven naargelang hun frequentie onderverdeeld in:
o Deltagolven: 1-3 Hz.
o Thêtagolven: 4-7 Hz.
o Alfagolven: 8-13 Hz.
o Bêtagolven: 14-18 Hz.