Jurisprudentie strafrecht samengevat

Alle jurisprudentie die in de colleges behandeld zijn en die je moet kennen voor het tentamen.

Preview samenvatting (2 van de 11 pagina's)

Inleiding strafrecht - Jurisprudentie
Inhoudsopgave:
Muilkorf arrest

Muilkorf arrest
Dit arrest gaat over het legaliteitsbeginsel. De verdachte had, volgens de politie, een artikel
uit de Algemene Politieverordening (APV) geschonden. De bepaling uit de APV was echter
in strijd met hogere regelgeving. De verdachte weigerde met de politie mee te werken,
omdat hij wist dat deze bepaling in strijd was met de nationale strafwetgeving. Hiervoor
kreeg de verdachte een boete opgelegd.
Rechtsregel:
De rechtsvraag in deze zaak was: “Mocht de verdachte worden veroordeeld tot het betalen
van een boete voor het niet opvolgen van de aanwijzingen van de agenten?” De Hoge Raad
gaf aan dat in art. 1 Sv de grondslag berust voor strafvordering. Er dient te worden
gesproken in de ruimste zin van het woord. Dit omvat ook de opsporing van strafbare feiten.
Aangezien een APV geen wet in formele zin is, is de plaatsing van een dergelijke regel in de
APV in strijd met formele wetgeving. In concreto overwoog de Hoge Raad dus dat regels
met betrekking tot strafvordering al een mogen worden gegeven in formele wetgeving.
Veearts arrest
De Huizense Veearts-arresten gaan over het ontbreken van materiële wederrechtelijkheid.
Een veearts had opzettelijk koeien besmet met mond-en-klauwzeer om hetzelfde effect te
krijgen als vaccinatie. De rechtsvraag die centraal staat in deze arresten is als volgt: Heeft
de veearts wederrechtelijk gehandeld door in strijd met art. 82 Veewet te handelen, ook al
wordt het doel van deze wettelijke bepaling dan beter beoogd?
Rechtsregel
De dader van een strafbaar feit is niet strafbaar als de doelstel ing van de strafrechtelijke
norm beter wordt nageleefd, ook al is het dan op papier gezien wel wederrechtelijk.
Volgens de Hoge Raad had de veearts naar de eisen van zijn beroep gehandeld. De veearts
was dus niet strafbaar. De Hoge Raad oordeelde als volgt:
“Onjuist is de stel ing, dat iemand, die een met straf bedreigde handeling pleegt, in ieder
geval strafbaar is, wanneer niet de wet zelf met zoveel woorden een strafuitsluitingsgrond
aanwijst.
Ontbreken van materiële wederrechtelijkheid:
Dit betekent dat het handelen formeel wel in strijd is met de wet, maar dat strafbaarheid
ontbreekt omdat dit handelen feitelijk niet in strijd is met het recht. In casu heeft de veearts
de wet wel overtreden maar de doelstel ing van de wet werd juist beter nageleefd.
Elektriciteitsarrest
Dit relatief ‘oude’ arrest gaat over de diefstal van elektriciteit. Een tandarts zette zijn
elektriciteitsmeter stil middels het gebruik van een breinaald. Hierdoor kon hij elektriciteit
verbruiken, zonder dat dit geregistreerd werd. Hij werd vervolgd voor diefstal van elektriciteit
(art. 310 Sr). Men twijfelde echter of voldaan was aan de delictsomschrijving van art. 310 Sr.
Er was namelijk onduidelijkheid of elektriciteit kon worden aangemerkt als “een goed”, en
specifieker “een zaak” in de zin van het Burgerlijk Wetboek. Elektriciteit is immers niet een
voor menselijke beheersing vatbaar stoffelijk object (art. 3:1 jo. 3:2 BW). Kan elektriciteit
ingevolge art. 310 dan wel worden weggenomen?
Rechtsregel
Het aftappen van elektriciteit, bijvoorbeeld door de meter te manipuleren, is diefstal. De
Hoge Raad vond namelijk dat elektriciteit een vermogensobject is, omdat het economische
waarde heeft. Het tot zich nemen van elektrische energie in strijd met de voorwaarden
waaronder de gemeente daartoe het recht gaf, levert wederrechtelijke toe-eigening op.
Wederrechtelijkheid duidt op de situatie waarbij een feitelijke handeling, die een strafbaar feit
zou opleveren, in strijd is met het recht.