Samenvatting Maatschappijleer H4 Pluriforme Samenleving

Samenvatting van maatschappijleer pluriforme samenleving van de methode Dilemma, paragraaf 3 en 5 missen.

Preview samenvatting (2 van de 8 pagina's)

SAMENVATTING MAATSCHAPPIJLEER H4 (§1,§2,§4 en §6) §1 Zijn we verschillend of zijn we gelijk? Verschillen of overeenkomsten? Nederland is een pluriforme samenleving. Dit is een samenleving waarin veel verschillende opvattingen, gedragingen, levensbeschouwingen, religies, culturen, gewoonten en gebruiken mogelijk zijn. Het nature/nurture-debat is het debat over of de eigenschappen van mensen aangeboren zijn of aangeleerd. Mensen worden geboren met bepaalde lichamelijke en psychische eigenschappen, maar de omgeving heeft een belangrijke rol in hoe mensen zich ontwikkelen. Sommigen denken dat er een verschil in intelligentie is op basis van etnische afkomst. Maar verschillen in IQ kunnen heel goed verklaard worden door bijvoorbeeld de kwaliteit van het onderwijs of de aan-of afwezigheid van de eerste levensbehoeften. Vanaf de geboorte ben je afhankelijk van de verzorging van de mensen om je heen. Om te kunnen overleven, word je opgenomen in de groep. Om in de groep te kunnen leven en om erbij te horen, leren mensen de taal spreken en leren ze hoe ze zich moeten gedragen. Kinderen leren van jongs af aan zich te gedragen zoals dat van hen wordt verwacht, doordat de mensen in hun omgeving zeggen wat ze wel en niet moeten doen en welk gedrag wel en niet normaal is. Hiervoor moeten ze veel aan- en afleren. Ook waarden en normen leer je meestal van de groep mensen om je heen. Het hele proces waarin mensen de cultuur van de groep krijgen aangeleerd en zich eigen maken, heet socialisatie. Is socialisatie noodzakelijk? Impliciete socialisatie vindt onbewust en zonder dwang plaats, bijvoorbeeld imitatie. Ook via de media vindt impliciete socialisatie plaats. Een reclame voor antirimpelcrème draagt bijvoorbeeld de boodschap over dat een jonge huid de norm is. Impliciete socialisatie kan ook via groepsdruk een rol spelen in vriendengroepen. Expliciete socialisatie vindt op een openlijke, duidelijk waarneembare en bewuste wijze plaats. Er wordt een norm gesteld en er wordt voor gezorgd dat deze norm wordt nageleefd. Bijvoorbeeld hoe laat je thuis moet zijn van je ouders. Ook de overheid doet aan expliciete socialisatie. Met wetgeving en campagnes als NIX18 probeert de overheid alcoholgebruik onder jongeren te verminderen. Als je als minderjarige alcohol bij je hebt in het openbaar, kun je een taakstraf of een boete krijgen. Dit is een formele sanctie, een maatregel die gebaseerd is op geschreven regels. Als bijvoorbeeld de buurvrouw diezelfde jongere op straat met alcohol betrapt, kan die hem aanspreken of het tegen zijn ouders zeggen. Dit is een informele sanctie, gebaseerd op ongeschreven regels. Er is sprake van sociale controle wanneer mensen opletten of iedereen zich wel gedraagt zoals het hoort en anderen doormiddel van sancties dwingen zich aan de geldende norm te houden. Dit kan met straf, maar ook met bijvoorbeeld geld voor rijles omdat je tot je 18e niet hebt gerookt. Ouders, school, overheid, vriendengroepen en media hebben allemaal een rol in het socialisatieproces. Ze zijn daarmee voorbeelden van socialiserende instituties. Als je iets automatisch goed gaat doen, weet je dat je het gewenste gedrag hebt geïnternaliseerd. Als mensen zich op latere leeftijd een cultuur eigen moeten maken die hen vreemd is, moeten zij de normen en waarden daarvan aanleren. Deze vorm van socialisatie heet acculturatie. Als je vanaf je geboorte in een bepaalde groep opgroeit, krijg je de waarden en normen en andere cultuurkenmerken van die groep met de paplepel ingegoten. Deze vorm van socialisatie wordt enculturatie genoemd. Is de ene opvoeding beter dan de andere? Afhankelijk van de waarden die jouw opvoeders belangrijk vinden, hanteren zij een opvoedingsstijl. 4 opvoedingsstijlen: 1. De autoritaire opvoeding: Er worden veel strenge regels opgelegd waar het kind zich aan moet houden en de ouders zijn duidelijk de baas. Ouders die deze stijl hanteren, vinden gehoorzaamheid een belangrijke waarde. Een kind dat zo wordt opgevoed kan volgzaam en gezagsgetrouw zijn, maar ontwikkelt niet per se zelfvertrouwen en zelfstandigheid. Deze opvoeding kan er ook voor zorgen dat het kind later bijvoorbeeld veel dingen stiekem doet. 2. De verwaarlozende opvoeding: Er worden weinig tot geen regels en grenzen gesteld en er is weinig betrokkenheid van de ouders bij het kind. Kinderen worden misschien snel zelfstandig, maar leren niet goed welk gedrag er wordt verwacht om te kunnen samenwerken en met anderen te leven. 3. De permissieve opvoeding: De ouders zijn erg betrokken bij het kind en toegeeflijk. De kinderen krijgen vaak hun zin. Dit kan zorgen voor mondige kinderen die voor zichzelf en anderen kunnen opkomen. Het kan er ook toe leiden dat de kinderen later moeite zullen hebben met een tegenslag. 4. De autoritatieve opvoeding: De opvoeder stelt de kaders, maar er wordt wel rekening gehouden met de wensen, behoefte en ontwikkeling van het kind. Het kind leert gaandeweg zijn eigen weg te kiezen, met conflicten om te gaan en tegelijk rekening te houden met belangen van anderen. Je persoonlijke identiteit bestaat aan de ene kant uit aangeboren kenmerken, zoals je lengte, lichaamsbouw en je karaktereigenschappen. Aan de andere kant wordt je persoonlijke identiteit bepaald door aangeleerde kenmerken die bij jou zijn gaan horen. Je persoonlijke identiteit is het beeld dat je van jezelf hebt en naar buiten uitdraagt. Een sociale identiteit ontleen je aan de groepen waarvan je deel uitmaakt en waarmee je je verbonden voelt. Bijvoorbeeld Nederlander en scholier. Zijn we verschillend of zijn we gelijk? In de basis delen alle mensen de menselijke natuur. Door socialisatie worden gewoonten, waarden, normen en andere cultuurkenmerken overgedragen en maken mensen zich de cultuur eigen van de groep(en) waarvan ze deel uitmaken. §2 Zijn wij gelijkwaardig? Is het lastig om mensen gelijk te behandelen? Discriminatie is het ongelijk behandelen van mensen op grond van kenmerken die op dat moment niet van belang zijn. De oorzaak van discriminatie ligt vaak in stereotypen: een vaststaand beeld van een groep mensen, gebaseerd op een versimpeling of overdrijving van de werkelijkheid. Van de eigen groep, de ingroup, die we goed kennen, hebben we meestal een positief beeld. Om het groepsgevoel te versterken, onderscheiden we ons van de outgroup, van diegenen die er niet bij horen. Over die andere groepen hebben mensen vaker negatieve stereotypen. Dit leidt tot vooroordelen. Een vooroordeel is een oordeel of mening over iemand zonder dat je de persoon kent. Als mensen naar hun vooroordelen gaan handelen, kunnen vooroordelen gemakkelijk tot discriminatie leiden. Bijvoorbeeld als Nederlanders met een migratieachtergrond minder snel uitgenodigd worden voor een sollicitatiegesprek. Een bedrijf kan op een indirectere wijze groepen uitsluiten door te stellen dat een goede beheersing van de Nederlandse taal een vereiste is, ook al is dat voor de aard van het werk minder van belang. Een nog indirectere oorzaak van discriminatie kan gelegen zijn in de regels van een organisatie. Dit heet institutionele discriminatie. Bijvoorbeeld als je geen halal- producten in de kantine aanbiedt, maar wel 10 soorten vleeswaren. Een ander voorbeeld van onbewuste en indirecte discriminatie is etnisch profileren, gebaseerd op ervaring en instructie. Bijvoorbeeld het aanhouden van Typhoon, omdat de agenten de combinatie van een dure auto en een huidskleur verdacht vonden. Negatieve gevolgen van discriminatie: 1. Kansenongelijkheid op de arbeidsmarkt 2. Discriminatie kan de eigenwaarde aantasten 3. Discriminatie kan de persoonlijke identiteit beïnvloeden. Iemand kan gaan denken dat hij niets waar is en hierdoor loopt hij alleen nog maar meer kansen mis en laat hij zich minder van zijn beste kant zien. Dit verschijnsel heet selffulfilling prophecy. Wanneer iemand het gevoel krijgt dat hij er toch niet bij hoort, kan hij zich meer gaan identificeren met de eigen groep. De identificatie als moslim onder Turks-Nederlandse en Marokkaans-Nederlandse jongeren is toegenomen. De versterking van de moslimidentiteit is aan de ene kant een reactie op buitensluiting en achterstelling. Aan de andere kant biedt het een sociale identiteit die het gevoel van eigenwaarde vergroot. Is discriminatie aangeleerd? Stereotypen worden overgedragen doormiddel van socialisatie. Je leert tijdens je opvoeding bijvoorbeeld hoe je je als jongen of meisje hoort te gedragen. Of bijvoorbeeld dat mannen geschikter zijn om leider te zijn dan vrouwen. Als vrouwen door deze stereotypen minder kansen krijgen dan mannen om bijvoorbeeld directeur te worden, is dat discriminatie op grond van geslacht.